Renske en Louis puzzelen enkele uurtjes op internet en dan weten we dat we op 11 juli vanuit Weeze vertrekken naar Zadar-Kroatië en dat we een appartement aan zee hebben even buiten Zadar , in Diklo. Een appartement van Villa Triana. We zijn benieuwd en hebben er zin in. 5 dagen later gaan we weer terug.
Na een snelle en vroege start van huis is Rayan Air wat pietluttig als we alleen onze initialen op de boarding pass hebben vermeld en niet onze eerste voornaam. We worden boos aangesproken en zo worden de andere passagiers die graag in willen checken even langer opgehouden. Maar ja, we hebben betaald en we doen niets verkeerd, dus er wordt wat geknutseld op het scherm zodat we toch weg mogen... Alleen onze boarding pass voor de terugtocht wordt ingenomen en we moeten in Zadar een nieuwe, MET voornaam er op uit laten printen. Oke.
Anny en Renske bij het vliegtuig met de warme kleding nog aan.
We gaan bijna als laatste het vliegtuig in en dat betekent dat we niet bij elkaar zitten en dat we even moeten zoeken om onze koffers in de berging te krijgen, maar ook dat lukt. De stewards lopen al passagiers tellend wel 5 keer langs. Ze kunnen of niet tellen of ze raken steeds de draad kwijt.
Dan gaan we omhoog om 7 kwartier later in Zadar aan te komen.
De taxi staat ons op te wachten en brengt ons naar Villa Triana, welke ik gedurende de 5 volgende dagen Villa Tralala blijf noemen.We worden naar onze appartementen gebracht. Anny en ik hebben een appartement met een royaal balkon en we kijken zo uit op de zee.
Renske heeft haar appartement een huis verder en heeft een eigen terras. Haar appartement is 6 dagen geleden opgeleverd en is nog niet gebruikt. Het is ruim en ze is ermee in haar nopjes.
Tijd om een duik te nemen en veel lol te hebben met een matrasje en hoe er op te komen en er op te blijven.
Renske en ik hebben de supermarkt ontdekt en we doen inkopen zodat we de eerste avond zelf kunnen koken. We eten laat en als we bijna klaar zijn zien we de zon in de zee zakken.
Het ontbijtje op het balkon laat zich de volgende ochtend goed smaken. We zijn klaar voor een trip naar Zadar.
De bus naar Zadar vertrekt iedere 20 minuten zodat we snel in Zadar zijn. De toegang tot het schiereiland is via een brug:
De volgende dag begint met een enkel wolkje; dat bestond hier toch niet? Gelukkig is de lucht na een korte tijd weer strak blauw want we willen vandaag wel lekker lezen en zwemmen en zonnen en zwemmen en zo.
's-avonds met de zonsondergang duiken we er nog even in; voor de tiende keer vandaag?
Zaterdag gaan we een boottocht maken naar het nationale park Kornatie eilanden. Een groep van meer dan 140 eilanden, eilandjes en riffen.
We boeken dit bij Villa Triana en menen dat we op het vroege tijdstip met een busje naar de haven gaan. Maar eerst ontbijten we bij Villa Triana. Dan komt de tussenpersoon ons halen. En? Na tien minuten wandelen blijkt dat we onderweg zijn naar de haven, te voet. En dat is nu voor Anny erg vervelend met een ontstoken enkel. Ik probeer het tempo wat te drukken maar dat valt niet mee. De chef moet nog meer mensen ophalen en heeft hen tijden in het vooruitzicht gesteld. Toch lukt de treuzeltechniek redelijk en we zijn na een half uurtje op het schip.
Onderweg ook hapjes en drankjes en een heerlijke maaltijd.
Zoals meestal: de terugweg lijkt sneller te gaan dan de heenreis. Waren de eilanden en kliffen op de heenreis nog prachtig en soms adembenemend, we merken op dat zelfs al die schoonheid na verloop van tijd, dus als je er maar veel van ziet, devalueert tot 'gewoon' of niet meer opvallend.
Een prachtige dag met weer een schitterende zonsondergang. Als de zon onder is, komen er tientallen zwaluwen iedere avond nog 10 minuutjes over de bomen scheren en tikkertje doen of wat dan ook en dan, alsof het is afgesproken duiken ze tegelijk op verschillende eigen plekjes de boom in om dan doodstil te blijven zitten en de nacht door te brengen. Bijzonder.
en dan door de taxi weer naar het vliegveld worden gebracht.
Gelukkig gaat het inchecken met onze initialen, want we konden dat niet veranderen, veel soepeler dan in Weeze en de hele terugreis verloopt voorspoedig. We komen rond half twee weer thuis met een voldaan gevoel, een dikke zonnige glimlach in de nattigheid die de hele dag nog zal aanhouden..
We hebben genoten van de warmte, de gastvrijheid en van elkaar.
